υπεροιδώ

-άω και ιων. τ. -έω, Α

(αμτβ.) πρήζομαι υπερβολικά, εξογκώνομαι υπέρμετρα («μαστούς ὑπεροιδῶντας», Λουκιαν.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ-* + οἰδῶ «φουσκώνω, πρήζομαι»].